W dzieciństwie był ryż na mleku z cynamonem i jabłkami – czasem zrobiła go mama, czasem trafił się w szkole czy na koloniach. Pyszny, kojący i jakiś taki wyjątkowy w codziennej diecie dzieciaka lat 80-tych. Jako nastolatka odwiedziłam Skandynawię i okazało się, że tam też się karmią ryżem rozgotowanym w mleku – rodzina, która mnie gościła podawała go na deser po solidnym, norweskim obiedzie, więc zajadałam go pękajac z przejedzenia, ale nie potrafiłam sobie odmówić 🙂
Cudownie było odkryć, że w tak odległych zakątkach świata jak Azja też wiedzą co dobre i zajadają się ryżem na mleku. W Indiach nazywaja go kheer i smakuje kardamonem, czasem doprawiony jest różana wodą, szafranem. Posypuje się go kawałkami pistacji albo migdałów i może uświetniać ważne święto albo być sprzedawany na ulicy z wielkich garów jako poranny street food. Ja zajadam go w domu w „mojej” wegańskiej wersji, na mleku kokosowym i najbardziej lubię używać ryżu basmati, który nie rozgotuwuje się i pozostawia wyraźną strukturę.

Jeśli wolicie by kheer był bardziej miękki, zawiesisty to użyjcie kleistego ryżu (zwanego tez słodkim ryżem) – w tej wersji będzie trzeba użyć więcej mleka i wody,  przy poniższych proporcjach jakieś 200-300 ml więcej płynów powinno być ok. Dolewajcie wtedy też płyn stopniowo, gotując ryż trochę tak jak risotto – płyn-mieszanie-ryż wchałania płyn-dolewka, i tak aż do miękkości ryżu.